6 - 12 Juni 2011

Met de luxebus naar Pontianak (Indonesisch Borneo). De zetels van de bus hadden veel weg van een eerste klas in het vliegtuig

. Af en toe mag het wel iets meer zijn toch? En we waren blij met de zachte zetels, want we moesten een groot deel van de rit over zand (modder) weg met diepe gaten. Aan de grens met Indonesie was het nog van den ouwe stempel. Lang wachten in een klein bureautje. Het personeel had alle tijd en wij zaten maar te wachten. Ze keken gewoon verder tv en na een half uur kregen we dan toch ons visum. Moesten we nog door de bagage controle en Manu was er al met tas en al doorheen, maar Lotte moest wachten, want ze dachten dat er iets in Manu zijn tas zat...??? Uit verveling dus waarschijnlijk, want er steken maar 2000 toeristen per jaar hier de grens over. Na 8u rijden, kwamen we aan in Pontianak. Hotel gezocht en de stad doorgelopen op zoek naar iets lekkers om te eten. We werden hier ongelooflijk aangestaard alsof we een of andere rare ziekte hadden . Dit omdat hier verder geen enkele blanke te bespeuren was...

De volgende dag wilden we een bemobusje nemen om ergens naartoe te gaan dat ver lopen was. We stapten in een busje en vroegen of hij ons naar dat adres kon brengen. Alles was ok en we vertrokken. Maar na 200m stopte het busje en weigerde om verder te rijden. Het was het eindstation en de rit ging niet meer verder. We stapten uit, maar we moesten wel de volle pot betalen van de chauffeur. Daar gingen we natuurlijk niet mee akkoord. Al snel werden we omsingeld door mannen van hetzelfde busbedrijf en ja, als je daar dan met zen drieen (we reizen even samen met Marcel uit Holland) staat tussen al die mannen heb je weinig keuze. Zeker in het buitenland. Na wat woordenwisselingen dan toch maar betaald en besloten om te voet te gaan

! De mannen natuurlijk lachen met ons....

Met de boot een oversteek gemaakt over de rivier in Pontianak en een bezoekje gaan brengen aan het Equatormuseum. Deze ligt natuurlijk recht op de evenaar. Het museum stelde niet zo heel veel voor, maar we kregen wel een officieel rapport van de burgemeester als bewijs dat we de evenaar hadden overgestoken. Daarna zijn we door de lokale markjes gewandeld en ook hier leken we net filmsterren...

Een vlucht naar Pangkalanbun genomen om in Kumai naar het Tanjung Puting Nationaal Park te gaan en een 3-daagse boottocht te doen. Eerst moesten we langs het politiebureau om toestemming te gaan vragen om het park binnen te mogen. Dit duurde heeeeeel lang. Ze hebben ook hier weer alle tijd van de wereld en maken zich vooral niet moe! Dan opzoek gegaan naar een boot en die hadden we snel gevonden. Het was een grote propere boot en na een uur wachten konden we al meteen vertrekken. De tocht ging door de jungle en onze eerste stop was bij een oerang utans reservaat. Het zijn echt prachtige beesten met veel menselijke trekjes! Richting onze overnachtingsplaats gevaren en onderweg zagen we wel honderden Proboscis monkeys of neusapen genoemd. Ook veel macaques kwamen langs de kant van de rivier in de bomen zitten. We kregen een super lekker avondmaal en onze matrassen werden op het dek klaargemaakt voor de nacht.

Wakker worden met de geluiden van de jungle, zalig... Naar een tweede oerang utans reservaat gevaren wat wel leuk is, alleen hopen we ook een oerang utan in het echt `wild`gaan zien. Dat zou nog specialer zijn! Op het derde reservaat waren de oerang utans heel tam. Er lag een aap in de hangmat te spelen terwijl 2 andere probeerden de kantine binnen te breken. We moesten richting voederplaats, maar 2 apen versperde de weg. De gids en Manu gingen er als eerste langs en de aap probeerde hun benen vast te grijpen. Dan ging Marcel voorbij, maar bij Lotte greep de aap haar been vast. Dat was wel schrikken! En nu? De aap greep de kleine camera uit Lotte haar tasje en kroop ermee de boom in! Hij beet erop, klopte ermee tegen de boom en wou hem niet afgeven aan een andere gids die ons ondertussen was komen helpen. Ze probeerden vanalles, nootjes, bananen, maar niets hielp. Uiteindelijk gaf de oerang utan dan toch toe en gaf de camera terug. Wat een opluchting! Toen we terug op de boot waren, aan het wachten om te vertrekken, kwam het grote dominante mannetje van de oerang utans ons nog goeiedag zeggen. Hij was gigantisch! Hij maakte aanstalte om op onze boot te klimmen, maar gelukklg werd hij door een gids afgeleid met eten. Stel je voor dat zo een groot beest mee op je boot kruipt! `s Avonds nog lekker gedoucht met koud rivierwater en op tijd naar bed, want de jungle is al vroeg wakker...

Vandaag nog veel mooie vogels gezien met felle kleuren zoals de hornbill, kingfisher en andere waarvan we de naam niet weten. En dan als kers op te taart... een wilde oerang utan

! Het was een vrouwtje met een baby, echt geweldig! Nu was de boottocht helemaal compleet. Nog gestopt bij een dorpje in de jungle waarachter (spijtig genoeg) de grote palmplantages lagen. Dit was het einde van een mooie riviercruise! Dan onze terugreis naar Pangkalanbun ingezet. Om daar het vliegtuig weer te nemen naar Benjarmasin. Hier moesten we 7 uurs wachten op onze volgende vlucht, dan maar even de stad gaan verkennen. Druk druk druk zoals in elke asiatische stad! Daarna verder gevlogen naar Balikpapan.